Saturday, 28 September 2019

ಜನಪದ‌ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಬಿಂಬ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿಯ ಕಥಾಪ್ರಸಂಗ


ದಿನಾಂಕ: 28.09.2019 ರಂದು ವಿಜಯಕರ್ನಾಟಕದ ಲವಲವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಅನ್‌ಎಡಿಟೆಡ್ ರಂಗ ವಿಮರ್ಶೆ

ಜನಪದ‌ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಬಿಂಬ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿಯ ಕಥಾಪ್ರಸಂಗ

ತಮ್ಮ ಪರಂಪರೆ ಬಿಂಬಿಸುವ ದಿರಿಸನ್ನು ಧರಿಸಿ "ಶರಣು ಶರಣುಮತಿ‌ ಗಣನಾಯ್ಕಾ...ವಿದ್ಯಾ ಬುದ್ದೀಯ ಕೊಡೊ‌ ಗಣನಾಯ್ಕಾ.. " ಎಂದು ಪದವ ಹಾಡುತ್ತಾ ಐದು ಜನ‌ ನೀಲಗಾರರು ರಂಗ ಪ್ರವೇಶ ಪಡೆಯುವುದರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಕೆ ಕಂಡುಕೊಂಡ "ಮಂಟೇ ಸ್ವಾಮಿ ಕಥಾ ಪ್ರಸಂಗ" ನಾಟಕ ಮುಂದಿನ‌ ಎರಡೂವರೆ ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಮೈಸೂರಿನ ಕಿರುರಂಗಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಕಿಕ್ಕಿರಿದಿದ್ದ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರನ್ನು ಹಿಡಿದಿಟ್ಟ ಪರಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಚ್ಚರಿ. ಗಳಿಗೆ ಗಳಿಗೆಗೂ ನೆರೆದಿದ್ದವರಲ್ಲಿ ಕುತೂಹಲ ಮೂಡಿಸುತ್ತಾ ಸಾಗಿದ ರಂಗದ ಮೇಲಿನ ಆಟ ಪರಂಜ್ಯೋತಿ, ಜ್ಯೋತಿರ್ಲಿಂಗಯ್ಯ ಎಂದೆಲ್ಲಾ  ತನ್ನ ಸಿಸುಮಕ್ಕಳಿಂದ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿಯು ಡಾಂಭಿಕರ  ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಯಲು ಮಾಡುತ್ತಾ, ಸಮಾಜದ ಓರೆಕೋರೆಗಳನ್ನು ತೀಕ್ಷ್ಣ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಅಣಕಿಸಿ ತಿದ್ದುತ್ತಾ  ತನ್ನ ಪವಾಡಗಳ ಮೂಲಕ ಶಿಷ್ಯಕೋಟಿಯನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಿ ಉತ್ತರದ ಕಲ್ಯಾಣದಿಂದ ದಕ್ಷಿಣದ ಹಲಗೂರಿನ ಕಡೆಗೆ ಬರುವ ದಾರಿಯೆ ನಾಟಕದ ವಸ್ತುವಾಗಿದೆ. ಒಂದಾದ ಮೇಲೊಂದರಂತೆ ದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ಜೊಡಿಸಿಟ್ಟಂತೆ‌ ಚಲನೆ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ಹಿರಿಯ ಸಾಹಿತಿ ಹೆಚ್.ಎಸ್.ಶಿವಪ್ರಕಾಶರ ನಾಟಕ ಹಿರಿಯ ರಂಗ ನಿರ್ದೇಶಕ  ಮೈಮ್ ರಮೇಶರ ಸಮರ್ಥ ನಿರ್ದೇಶನದಲ್ಲಿ ಜಿಪಿಐಇಆರ್ ತಂಡದ ಮೂಲಕ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮೂಡಿ ಬಂದಿದೆ. 


ಮೂವತ್ತೈದಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ‌ ಸಂಖ್ಯೆಯ ನಟ-ನಟಿಯರ ದೊಡ್ಡ ದಂಡು ರಂಗಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಲವಲವಿಕೆಯಿಂದ ವಿವಿಧ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ ಅವುಗಳ ಭಾವ ಭಂಗಿಗಳನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಾ ನಟಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿಯ ಕಾಲಘಟ್ಟದ ಜನಪದ ಸಂಸ್ಕ್ರತಿಯ ಬಿಂಬವನ್ನು ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸಿದೆ. ಅದು ಒಂದು ಪಾತ್ರವಾಗಿಯಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಸಮಗ್ರವಾದ ಒಂದು‌ ಗುಂಪಾಗಿಯೆ ಆಗಲಿ ತಮ್ಮ ಭಾಷೆ, ಮಾತಿನ ವೈಖರಿ, ಭಾವಾಭಿನಯ, ಆಂಗಿಕ ಅಭಿನಯ ಮತ್ತು ವಸ್ತ್ರ ವಿನ್ಯಾಸದಂತಹ ಎಲ್ಲಾ ಆಯಾಮಗಳಲ್ಲೂ ರಂಗಾಸಕ್ತರನ್ನು ಸೆಳೆಯುವ ನಾಟಕ ಉತ್ತರ ಭಾಗ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣದ ಮಳವಳ್ಳಿ-ಕೊಳ್ಳೆಗಾಲ ಭಾಗದ ಜನಪದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಆ ಕಾಲದ ಜನ‌ರ ಬದುಕು, ಅವರ ಆದ್ಯತೆಗಳು, ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಹಾವ-ಭಾವ ಮತ್ತು‌ ನಟನೆಯ ಮೂಲಕ ರಂಗದ ಮೇಲೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ನಟನಟಿಯರು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ತನ್ನ ಪ್ರವೇಶಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಭತ್ತದ ಹುಲ್ಲು ತುಂಬಿರುವ ತಿಪ್ಪೆಯಿಂದ ವಿವಿಧ ಮ್ಯಾನರಿಸಂನೊಡನೆ ದಿಗ್ಗನೆ ಎದ್ದು ಬಂದು ತನ್ನದೆ ಭಾಷಾ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಡಾಂಭಿಕ‌ ಭಕ್ತಿಯ ಟೀಕೆ ಮತ್ತು ಕಾಲಜ್ಞಾನ ನುಡಿಯುತ್ತಾ ಸಂಭಾಷಣೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗುವ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿಯ ಪಾತ್ರ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲಾ ದೃಶ್ಯಗಳಗಲ್ಲೂ  ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದರಿಂದ ಸಹಜವಾಗಿ ಅದಕ್ಕೆ‌ ಹೆಚ್ಚು ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಸಿಕ್ಕಂತಾಗಿದೆ. ಆ ಪಾತ್ರ ನಿರ್ವಹಿಸಿರುವ ನವೀನ್ ನೇತಾಜಿ ಅಮೋಘವಾಗಿ‌ ನಟಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಸ್ತ್ರೀ ಪಾತ್ರಗಳಿಗೆ ಆದ್ಯತೆ ಕಡಿಮೆಯಿದ್ದರೂ ನಾಟಕದ ಒಟ್ಟಾರೆ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಎನಿಸುವ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಅವರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. 

ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿ ಕಥಾಪ್ರಸಂಗ ಪರಿಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸಂಗೀತ ರೂಪಕ ಎನಿಸುವ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಅದು ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ರಂಗದ ಮೇಲೆ ನೀಲಗಾರರು ಪ್ರವೇಶ ಪಡೆದುಕೊಂಡಾಗೆಲ್ಲಾ ಹಾಡುತ್ತಾ ಕುಣಿಯುತ್ತಲೆ ಇಡಿ ಕಥೆಯು ಮುನ್ನೆಡೆಯಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ದೇವಾನಂದ ವರಪ್ರಸಾದ್ ನಿರ್ದೇಶಿಸಿರುವ ಸಂಗೀತ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿ-ಸಿದ್ದಪ್ಪಾಜಿಯ ಕಥಾನಕಗಳನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಡುವ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ರಾಗ-ಲಯಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡು  ನಾಟಕದ ಚಲನೆ ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮ ಎರಡಕ್ಕೂ ಕಾರಣಕರ್ತವಾಗುವುದಲ್ಲದೆ ನೆರೆದಿದ್ದ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ತಾವೂ ಗುನುಗುವಂತೆ‌ ಮಾಡಿದ್ದು ಅದರ ಯಶಸ್ಸಿಗೆ ಹಿಡಿದ ಕನ್ನಡಿಯಾಗಿದೆ. ನಾಟಕದ‌‌ ಓಘಕ್ಕೆ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಿರುವ ಶರತ್.ವಿ ಯವರ ರಂಗ ಸಜ್ಜಿಕೆ  ಮತ್ತು ದಿವ್ಯ.ಎನ್ ರವರ ವಸ್ತ್ರ ವಿನ್ಯಾಸದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡುವುದಾದರೆ ನಾಟಕ ಸಮಗ್ರವಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಶ್ರೀಮಂತವೆ ಅನ್ನಬಹುದಾಗಿದೆ. ಪ್ರತಿ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳಿಗೂ ಆಯಾ ಪಾತ್ರಗಳಿಗೆ ಒಪ್ಪುವ ಹಾಗೆ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ವಸ್ತ್ರ ವಿನ್ಯಾಸಿಸಿರುವುದು ನಾಟಕದ ಯಶಸ್ಸಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿ, ಬಸವಣ್ಣ, ಸಿದ್ದಪ್ಪಾಜಿ, ಕಲಿಪುರುಷ ಹಾಗೂ ಸ್ತ್ರೀ ಪಾತ್ರಗಳ ವೇಷಭೂಷಣಗಳು ನೋಡಲು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿವೆ. ರಾಘವೇಂದ್ರ ಅಚ್ಚಪ್ಪ ನಿರ್ವಹಿಸಿರುವ ಬೆಳಕು ಕರಾರುವಕ್ಕು ಮತ್ತು ಆಪ್ಯಾಯಮಾನವಾಗಿದ್ದು ಪಾತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ದೃಶ್ಯಗಳ ಭಾವವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿದೆ. 


ನಾಟಕದ‌ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿಯ ಕಥಾ ಪ್ರಸಂಗವೇ ಆಗಿರುವುದರಿಂದ ಇದೊಂದು‌ ಕಥಾನಕವಾಗಿಯೆ ಇದ್ದು ನೀಲಗಾರರ ಪದಗಳ ಮೂಲಕ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಕಲ್ಯಾಣದಲ್ಲಿ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಥೆ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿಯ ಬರುವಿಕೆಗಾಗಿ ನಿಂದಕರು ಮತ್ತು ಟೀಕಾಕಾರರ ಉಪಟಳ ಇದ್ದಾಗಿಯೂ ಬಸವಣ್ಣ ಮತ್ತು ಪತ್ನಿ ನೀಲಾಂಭಿಕೆಯರು ಕಾಯುವ ಮತ್ತು ನಂತರ ಅವನನ್ನು ಉಪಚರಿಸುವ ರೀತಿ ಆ ಕಾಲದ ಗುರು ಪರಂಪರೆಗೆ ನೀಡಬಹುದಾದ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. ಶರಣರಿಗೆ ಕೇಡುಗಾಲ ಬರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕಲ್ಯಾಣ ಅವಸಾನವಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ಕಾಲಜ್ಞಾನದ ನುಡಿಗಳನ್ನಾಡುತ್ತಲೆ ರಾಚ್ಚಪ್ಪಾಜಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಸಿಸುಮಗನಾಗಿ ಪಡೆದು ಅವನೊಂದಿಗೆ ವಿಜಯ‌ನಗರಕ್ಕೆ ಬರುವ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆ‌ಯ ನಡುವೆಯೂ ಅಲ್ಲಿನ‌ ಜನಗಳ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಮನೋಭಾವನೆ ಮತ್ತು ಮನೋದಾರಿದ್ರ್ಯವನ್ನು ಬಯಲಿಗೆಳೆಯುತ್ತಾನೆ. ದಕ್ಷಿಣದ ಕಡೆ ತನ್ನ ಪ್ರಯಾಣ ಬೆಳೆಸುತ್ತಾ ಮಳವಳ್ಳಿಯ ಕುಂದುರು ಬೆಟ್ಟದಲ್ಲಿ‌ ನೆಲೆನಿಂತು ರಾಚಪ್ಪಾಜಿ-ದೊಡ್ಡಮ್ಮಳಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿ ಸಿದ್ದಾಪ್ಪಾಜಿಯ ಶಿಷ್ಯತ್ವವನ್ನು‌ ಒಪ್ಪಿ ಅವನ ಮೂಲಕ ಪವಾಡಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಅಸಂಖ್ಯ ಜನರ ಕಣ್ಮಣಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ. ಕಲ್ಯಾಣದ ಶರಣ ಪರಂಪರೆಯ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ ವಿಜಯನಗರ ಕಾಲವನ್ನು ದಾಟಿ ಇಲ್ಲಿ ಮಲೈ ಮಹದೇಶ್ವರನ ಸಮಕಾಲೀನನಾಗಿ ಮೆರೆಯುವ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿ ಓರ್ವ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ಒಂದು ಪರಂಪರೆ ಎನ್ನಬಹುದೇನೊ. ಹಲಗೂರಿನ ಐದು ಜನ ಪಾಂಚಾಳರು ಐದು ದೇವಿಯರು ಮತ್ತು ತ್ರಿಮೂರ್ತಿಗಳನ್ನು ಸೆರೆಯಾಗಿಸಿ ಮೆರೆಯುವ ಅಟ್ಟಹಾಸ ಮನುಷ್ಯನ‌ ದುರಹಂಕಾರದ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿ ಗೋಚರವಾಗುತ್ತದೆ. ಜನರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಆಟವಾಡಿಸುವ ಕಲಿಪುರುಷನ ಉಪಟಳ ನಿಗ್ರಹಿಸಿ ಅವನನ್ನೂ ಬಂಧಿಸಿ, ಕಲಿಗಾಲ ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತಿದೆ, ಆ‌ಮೂಲಕ ಜನರು ಭ್ರಷ್ಟರಾಗುವ ಮುನ್ನ ತಾನು ಪಾತಾಳ ಸೇರಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿಯು ಕಬ್ಬಿಣಕ್ಕಾಗಿ ಸಿದ್ದಪ್ಪಾಜಿಯನ್ನು ಕಳಿಸುವಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ದಮನ ಮಾಡುವ ಯೋಜನೆ ರೂಪಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇಲ್ಲಿ ಬರುವ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿ ಮತ್ತು ಸಿದ್ದಪ್ಪಾಜಿಯವರ ಪವಾಡಗಳು ಮನುಷ್ಯನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸುವ ತಂತ್ರಗಳಾಗಿವೆ. ಇಡಿ ನಾಟಕದ ಕಥೆ ಮಾನವನ ಮನೋವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಮೂಡಿಬಂದಿರುವಂಥದ್ದು ಎಂದು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಬಹುದು. ಮಂಡ್ಯ, ಮೈಸೂರು, ಚಾಮರಾಜನಗರ, ಹಾಸನ‌ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಜನಜನಿತವಾಗಿರುವ ಮಂಟೇಸ್ವಾಮಿ ಕಥೆಯ ಈ ನಾಟಕವನ್ನು ಕಿರುರಂಗಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಜಾಗ ಸಿಗುತ್ತದೊ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಕುಂತು-ನಿಂತು ವೀಕ್ಷಿಸಿ ಆನಂದಿಸಿದ ಜನ ಇನ್ನೂ ಜನಪದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯ ಇಂತಹ ಪ್ರಯೋಗಗಳಿಗೆ ಒತ್ತು ಕೊಡುವುದನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಜನಪದದ ಗಟ್ಟಿತನ‌ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. 

-ಪ್ರಸನ್ನಕುಮಾರ್ ಕೆರಗೋಡು





Tuesday, 11 June 2019

ಯುವಕನ ನಗ್ನ ಮೆರವಣಿಗೆ: ಪೈಶಾಚಿಕ ಕೃತ್ಯದ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ ಬೇಡ

*ಪೈಶಾಚಿಕ ಕೃತ್ಯದ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ ಬೇಡ*

ಅದೇನು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದನು ಆ ನತದೃಷ್ಟ. ಗುಂಡ್ಲುಪೇಟೆ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಹಳ್ಳಿಯ ನಡು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಗ್ನವಾಗಿ ಅವನ ಮೆರವಣಿಗೆ ನಡೆಯಿತಲ್ಲ. ಆದರೂ ಮುಚ್ಚಿಯೆ ಹೋಗಲಿದ್ದ ಈ ಪೈಶಾಚಿಕ ಘಟನೆ ಪಾಪ ಯಾರೋ ಅದೆ ಪಿಶಾಚಿಗಳ ಗುಂಪಿನವರೆ ಅದನ್ನು ಚಿತ್ರೀಕರಿಸಿ ಪ್ರತಾಪನ ಮೇಲಿನ ತಮ್ಮ ಈ ಪ್ರಲಾಪದ ಆರ್ಭಟ ಮಾಡಲು ಹೋಗಿ ತಗಲಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. 

ನಾಗರೀಕ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಜೀವವಿದ್ದರೆ ಇಷ್ಟೊತ್ತಿಗಾಗಲೆ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಖಂಡನೆಯ ಕೂಗು ಏಳಬೇಕಿತ್ತು. ಅದಾಗಿಲ್ಲ. ನತದೃಷ್ಟ ಪ್ರತಾಪ ಖಿನ್ನತೆಗೊಳಗಾಗಿ ನಿಶ್ಯಬ್ದನಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಭಯಭೀತರಾಗಿರುವ ಮನೆಯವರು ದೂರು ನೀಡಿಲ್ಲ. ಅನಾಗರೀಕ ಕೃತ್ಯವೊಂದರ ಮಾಹಿತಿ ತಿಳಿದ‌ಕೂಡಲೆ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರೇರಿತ ದೂರು ದಾಖಲಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದ್ದ ಆರಕ್ಷಕರು ಅದಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೊ ಮೌನವಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟದಕ್ಕೂ ಬಂಡಾಯವನ್ನು ಆರ್ಭಟಿಸುವ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತರು ತೆಪ್ಪಗಾಗಿದ್ದಾರೆ. *ದನಿಯೆತ್ತಬೇಕಾದ ಯುವ ಸಮೂಹ ಮೊಬೈಲ್ನಲ್ಲಿ ಟೀವಿ ಗಳಲ್ಲಿ ವರ್ಲ್ಡ್‌ ಕಪ್ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಸ್ವಾದಿಸುತ್ತಿದೆ.*

ಕೊನೆಗೂ ಮತ್ತೆ ಅನ್ನಿಸುವುದು ಆತ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಾದರೂ ಏನು ಎಂದು. ಅದ್ಯಾರೊ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ದೇವರ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡಿದ್ದನು ಎಂದು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತ್ಯಕ ಸಾಕ್ಷ್ಯವಿಲ್ಲ. ಹಾಗೇಯೆ ಅಂದುಕೊಂಡರೂ ಅದನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಲಿಕ್ಕೆ ಕಾನೂನಿತ್ತು. ಆತ ಅಸಹಾಯಕ ಎಂದು‌ ನಡೆಯಿತೊ, ಆತ ದಲಿತ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ನಡೆಯಿತೊ, ಹಳೆಯ ದ್ವೇಷದ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ನಡೆಯಿತೋ, ಮುಂದೆ ಐ.ಎ.ಎಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನುವ ಕಿಚ್ಚಿನಿಂದ‌ ನಡೆಯಿತೊ. ಒಟ್ಟಾರೆ‌ ನಡೆದಾಗಿದೆ.

ಅಂಥಾ ದುರ್ಬರ ಘಟನೆಯೊಂದರ ರೂವಾರಿಗಳು ಮಾತ್ರ ರಾಜರೋಷವಾಗಿ ವಾರದಿಂದಲೂ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಜಾಗೃತ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆ, ಬರವಣಿಗೆ ಅದೂ ಇದೂ ಅಂತ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಆಗಲೆಬೇಕಾದ ಕೆಲಸ ಭಾರತದ ಸಂವಿಧಾನದ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ದಂಡ ಸಂಹಿತೆಯಡಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಗಬಹುದಾದ ಗರಿಷ್ಠ ಶಿಕ್ಷೆ ಆ ದುರುಳರಿಗೆ ಆಗಬೇಕು‌. ಅವರ ಪರ ಯಾರೂ ವಕಾಲತ್ತು ವಹಿಸಬಾರದು. ನೊಂದ ಪ್ರತಾಪ ಮತ್ತು ಅವನ  ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ರಕ್ಷಣೆ-ಪರಿಹಾರ ಸಿಗಬೇಕು.

 ಇಂಥದ್ದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಕಾರಣವಾಗುವ ಜಾತಿಯ ಬಗ್ಗೆಗಿನ ಕ್ರೂರ ಸ್ವರೂಪದ ಮೌಢ್ಯ ಬದಲಾಗಬೇಕು. ನಾಗರೀಕ-ಸಮ ಸಮಾಜವೊಂದರ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಬೇಕು.

-ಪ್ರಸನ್ನಕುಮಾರ್ ಕೆರಗೋಡು

Wednesday, 10 October 2018

ವಿಶ್ವ ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ದಿನದಂದು ಒಂದಿಷ್ಟು ಮಾತು.....


ನಮ್ಮ ಆಲೋಚನೆಗಳ ಫಲಿತಾಂಶ ನಾವು. ನಾವು ಏನನ್ನು ಯೋಚಿಸುತ್ತೇವೆಯೊ ಅದೆ ಆಗುತ್ತೇವೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಮನಸ್ಸೆ ಎಲ್ಲವೂ" ಭಗವಾನ್ ಬುದ್ದ ರ ಈ ಮಾತುಗಳು ಎಂದಿಗಿಂತ ಇಂದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಒಪ್ಪುತ್ತವೆ.
ಇಂದು "ವಿಶ್ವ ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ದಿನ". "ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುವ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯುವಜನರು ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ‌ ಆರೋಗ್ಯ " ಎನ್ನುವುದು ಈ ವರ್ಷದ ಘೋಷ ವಾಕ್ಯ. ದೊಡ್ಡ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಯುವಜನತೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಒಡಲಲ್ಲಿ ಸಲಹುತ್ತಿರುವ ಭಾರತ ವಿಶ್ವದ ನೈಜ ಯುವ ರಾಷ್ಟ್ರ. ದೇಶದ ಭವಿಷ್ಯ ಯುವಕರ ಮೇಲೆ ಹಾಗೆ ಅವರ ಆಲೋಚನೆಗಳ ಮೇಲೆ‌ ನಿಂತಿದೆ, ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಅದರಿಂದಾಗಿ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಅದರ ಆರೋಗ್ಯ ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತವೆ.
ಮನುಷ್ಯನ ಮನಸ್ಸು ಇಂದು ಅತ್ಯಂತ ಸಂಕೀರ್ಣವಾಗತೊಡಗಿದೆ. ದೊಡ್ಡದು ಮತ್ತು ವೈಶಾಲ್ಯತೆ, ದೊಡ್ಡದು ಮತ್ತು ಚಿಕ್ಕದು ಅನ್ನುವ ಹಲವು ಚಿಂತನಾತ್ಮಕ ಅಂಶಗಳ ತೊಳಲಾಟದಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸು ಕುಬ್ಜವಾಗತೊಡಗಿದೆ. ಆಸೆ ಮತ್ತು ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳು ದೊಡ್ಡದಾಗುತ್ತಿವೆ. ಅಂಥವುಗಳನ್ನು‌ ಪೂರೈಸಲು ಪೂರಕವಾದ ಭೌತಿಕ ವಾತಾವರಣ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕಾಣದಾಗಿದೆ. ಈ ಎರಡರ ಮಧ್ಯೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಮನೋವೈಕಲ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ನರಳುತ್ತಿರುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡದೆ ಇದೆ.
ಬದುಕಲು ಅಗತ್ಯವಿರುವ ಎಲ್ಲವೂ ಬಹು ಹೆಚ್ಚಿನದಾಗಿಯೆ, ದೊಡ್ಡದೆ ಆಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಯೋಚಿಸಿ ಯೋಜಿಸುತ್ತಿರುವ ಈ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ
ಇ.ಎಫ್.ಶೂಮೇಕರ್ ಅನ್ನುವ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಮೂಲದ ಜರ್ಮನ್ ಅರ್ಥಿಕ ತಜ್ಞ Small is Beautiful ಎನ್ನುವ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ  ಮಂಡಿಸಿರುವ ವಿಚಾರಗಳು ಪ್ರಸ್ತುತವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಗಳಿಸಿದ್ದು, ಗಳಿಸಬೇಕಾದದ್ದು, ಗಳಿಸಲಾರದ ಹಲವುಗಳ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿ ಕಾಲದ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಅದರ  ಧಾವಂತದಲ್ಲೆ ಜೀವಿಸುತ್ತಿರುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೆ ಮನಸ್ಸು ಸಂಕೀರ್ಣತೆಗೊಳಗಾಗಿದೆ. ಆ ಸಂಕೀರ್ಣ ಮನೊಸ್ಥಿತಿ ಉಂಟು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಬೇಸರ, ತಲ್ಲಣಗಳು, ಆ ಮೂಲಕ ಒತ್ತಡ ನಂತರದಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಕುಲತೆ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಆಲೋಚನೆ, ಖಿನ್ನತೆ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಆಲೋಚನೆ. ಇದು‌ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಬೆಸೆದುಕೊಂಡು ಮತ್ತು ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕಗೊಂಡು ಜಗತ್ತಿನ ನಾಗರೀಕ ಸಮಾಜವನ್ನು ಆತಂಕದಲ್ಲಿ ದೂಡಿರುವುದು.
ಆಧುನಿಕವಾದ ಯಾಂತ್ರಿಕ ನಾಗರೀಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಸೃಷ್ಟಿಸಿರುವ ಖಿನ್ನ ವಾತಾವರಣಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ಯುವಜನರಷ್ಟೆ ಬಲಿಯಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹಸುಗೂಸುಗಳಾದಿಯಾಗಿ ಲಿಂಗ, ಜಾತಿ, ವರ್ಗ, ಧರ್ಮವೆನ್ನದೆ ವೃದ್ದರವರೆಗೆ ಇದು ಹರಡಿಕೊಂಡಿದೆ. ಬುದ್ದ ಹೇಳುವ ಹಾಗೆ ಇದೆಲ್ಲದರ‌ ಮೂಲ ಮನಸ್ಸೆ ಆದ್ದರಿಂದ ಮನಸ್ಸು ಮಾತ್ರ ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಪರಿಹಾರ ಒದಗಿಸಬಲ್ಲದು. ಹಾಗೆ ಪರಿಹಾರ ನೀಡುವ ಮನಸ್ಸೆ ಕೆಟ್ಟಿದೆ ಅಂದರೆ ಇನ್ಯಾರು ಈ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರು. ಇದ್ದುದರಲ್ಲಿ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯ ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡ ಕೆಲ ಮನಸ್ಸುಗಳಾದರೂ ಈ ಕೆಲಸ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಹಾಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಕರಪ್ಟ್ ಆಗಿರದ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಎಂದರೆ ಅದು ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಯುವಜನತೆಯದು. ಇಲ್ಲಿಂದಲೆ ಪರಿಹಾರ ಹುಡುಕುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಆಗುವುದು ಒಳಿತು.
ಧನಾತ್ಮಕ ಚಿಂತನೆ ನಡೆಸುವ ಒಂದಷ್ಟು ಮಂದಿ ಸೇರಿ ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಲಭ್ಯವಿರುವ ವ್ಯಾಕುಲತೆಯನ್ನು ಮತ್ತು ಖಿನ್ನತೆಯನ್ನು ದೂರಮಾಡುವ ಕೌಶಲಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ಕಾರ್ಯಪ್ರವೃತ್ತವಾಗಬೇಕಿದೆ. ಅದಕ್ಕೂ ಮುಂಚೆ ಅತಿಯಾದ ಆಸೆಗಳ ಬೀಜ ಬಿತ್ತುವ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಬಗ್ಗು ಬಡಿದು ಮುಂದುವರೆಯಬೇಕಿದೆ.
-ಪ್ರಸನ್ನಕುಮಾರ್ ಕೆರಗೋಡು


Monday, 4 June 2018

ಯುವಜನತೆಯೂ....ಪರಿಸರ ಪ್ರಜ್ಞೆಯೂ...

ಯುವಜನತೆಯೂ...ಪರಿಸರ ಪ್ರಜ್ಞೆಯೂ.

ಯಾಕೊ ಪರಿಸರ ದಿನದ ಗುಂಗಿನಲ್ಲಿರುವ ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನನಗಿಷ್ಟವಾದ ಈ ಕೆಳಗೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿರುವ ಎರಡು ಕವಿಸಂತರುಗಳ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಸಾಲುಗಳು ಎಡೆಬಿಡದೆ ಕಾಡುತ್ತಿವೆ.

....ಪ್ರಕೃತಿ ದೇವಿಯ ಸೊಬಗು ದೇಗುಲದಿ,
ಆನಂದವೇ ಪೂಜೆ, ಮೌನವೇ ಮಹಾ ಸ್ತೋತ್ರ

ತನ್ನನ್ನು ಜನ್ಮಿಸಿದ ತನಗೆ ಮನದೊಳಗಣ ಅಕ್ಷರದ ಮಹಾದೀಕ್ಷೆಯ ಧ್ಯಾನ ದಯಪಾಲಿಸಿದ ಕವಿಶೈಲದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಪ್ರಾಯಶಃ ಕವಿ ಸಂತ ಕುವೆಂಪು ಈ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಬರೆದಿರಬೇಕು. ಪ್ರಕೃತಿ ದೇಗುಲವಾಗಿದೆ, ಅದು ಸೊಬಗನ್ನು ಮೈದುಂಬಿಕೊಂಡಿದೆ, ಅದರಿಂದ ಆನಂದವಾಗಿದೆ, ಆ ಆನಂದವೇ ಪೂಜೆಯಾಗಿದೆ, ಅಲ್ಲಿನ ಮೌನವೇ ಮಹಾ ಸ್ತೋತ್ರವಾಗಿದೆ ಅವರಿಗೆ.

......well pleased to recognise
In nature and the language of the sense
The anchor of my purest thoughts, the nurse,
The guide, the guardian of my heart, and soul
Of all my moral being.

ಇಂಗ್ಲೇಡಿನ ಪ್ರಕೃತಿ ಕವಿ ವಿಲಿಯಂ ವರ್ಡ್ಸ್ ವರ್ತ್ ನ "ಟಿಂಟರ್ನ್ ಅಬ್ಬಿ" ಎನ್ನುವ ಈ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಕವಿ ಅವನ ಪವಿತ್ರ ಆಲೋಚನೆಗಳ ಆಧಾರವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ, ಅಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ, ತನ್ನ ಹೃದಯದ ದಾದಿಯನ್ನು, ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕನನ್ನು, ಮಹಾ ಪೋಷಕನೋರ್ವನನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ತನ್ನ ನೈತಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಆತ್ಮವನ್ನೂ ಕೂಡ.

ಅಪ್ಪಟ ಹಸಿರಿನ ವೈಭವ ಮತ್ತು ಆತ್ಮ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ಜ್ಞಾನದೋದಯ ಮಾಡಿಸುವ ಈ ಕವಿತೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ಅಥವಾ  ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಮತ್ತು ಭೌತಿಕ ಜಗತ್ತನ್ನು ನಿಸರ್ಗ ಅಥವಾ ಪ್ರಕೃತಿ ಎಂದು ನನ್ನ ಸುತ್ತಲಿನ ಪರಿಸರವನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಿ ಕರೆಯುವಾಗ ಯಾಕೊ ಇಂದು ನನಗೆ ಅಳುಕಾಗುತ್ತದೆ. ನನ್ನೊಳಗಿನ ನೈತಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆ ತಾಕಾಲಾಟಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತದೆ.

ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ನನ್ನೂರಿನ ಹಸಿರ ಗದ್ದೆಗಳಲ್ಲಿ,  ಹಸಿರಿನ ಅಗಲವಾದ ಎಲೆಗಳನ್ನೂ ಮರೆಮಾಚಿದ್ದ ಕೆಂಡದಂತ ಕೆಂಪಿನ ಮುತ್ತುಗದ ಹೂವುಗಳನ್ನು ಆಯ್ದು-ಆಟವಾಡಿ, ಅದೆಷ್ಟೊಂದೊ ಮರಗಳ ನಡುವೆ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಒಂಬತ್ತನೆ ನಾಲೆಯ "ದೊಡ್ಡಕಾಲುವೆ"ಯಲ್ಲಿ ಗೆಳೆಯರೊಡನೆ ಜೂಟಾಟವಾಡಿ, ಈಜಾಡಿ, ಊರಿನ ದೊಡ್ಡ ಕೆರೆಗೆ ವಾರಾಂತ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಎಮ್ಮೆಗಳನ್ನು ಮೇಯಲು ಬಿಟ್ಟು ನೈಸರ್ಗಿಕ ತೆಪ್ಪಗಳೊಡನೆ ತೇಲಿ, ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಪ್ರತಿಮೆಗಳೇ ಆಗಿಹೋಗಿದ್ದ ಹತ್ತಿ-ಹುಣಿಸೆಮರಗಳ ನೆರಳಲ್ಲಿ ಗೆಳೆಯರೊಡನೆ ಹರಟೆಹೊಡೆದು, ಬೂರುಗದ ಮರಹತ್ತುವಾಗ ಜಾರಿ ೧೨-೧೩ ಅಡಿಗಳ ಎತ್ತರದಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದು ಬೆನ್ನು ನೋವು ತಂದುಕೊಂಡ ಅಥವಾ ಇಂತಹ ಅದೆಷ್ಟೋ ಹಸಿರ ನಡುವಿನ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಈಗ ನೆನಪುಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾತ್ರವೇ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ. ಸಧ್ಯ ಅವುಗಳೆಲ್ಲದರ ಕಡೆ ಒಮ್ಮೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಿದರೆ  ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಬೇನೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆ ದಿನಗಳ ನೆನಪುಗಳ ಹಸಿರೂ ಮಾಯವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿನಂತೆಯೆ ಬೋಳಾಗಿ ಬೆಂಗಾಡಾಗುವ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತದೆ.

ನನಗೆ ಪ್ರಕೃತಿ ಎಂದರೆ ಅನೂಹ್ಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ಶಕ್ತಿ, ಬೆಳಕು, ಕಾವ್ಯ, ವೈಭವ, ಸರಳತೆ, ಬದ್ದತೆ, ಶಿಸ್ತು, ಹಸಿವು-ದಾಹ, ತೃಪ್ತಿ, ತಾಳ್ಮೆ, ತಾಯ್ತನ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿ‌. ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವೆ ಸಿಟ್ಟು ಕೂಡ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಅದೂ ಕೂಡ ಸಾತ್ವಿಕ ಸಿಟ್ಟು.

ಪ್ರೀತಿ ಇಲ್ಲದ ಮೇಲೆ..
ಹೂವು ಅರಳೀತು ಹೇಗೆ ?
ಮೋಡ ಕಟ್ಟೀತು ಹೇಗೆ ?
ಹನಿಯೊಡೆದು ಕೆಳಗಿಳಿದು
ನೆಲಕ್ಕೆ ಹಸಿರು ಮೂಡೀತು ಹೇಗೆ ?"

ಕವಿ ಜಿ.ಎಸ್.ಎಸ್ ರ ಈ ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಎನ್ನುವ ಪ್ರತಿಮಾ ಸ್ವರೂಪದ ಭಾವವನ್ನು ಕವಿ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಅನನ್ಯ ಕಾಣಿಕೆ ಎಂದೇ ಭಾವಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅದಿಲ್ಲಿ ನಿಚ್ಚಳವಾಗಿ ವೇದ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ.

ಹೀಗೆ ಪ್ರಿತಿಯನ್ನು ಬೇಷರತ್ ಆಗಿ ನೀಡುವ ಹಸಿರಿನ ಸ್ಥಿತಿಗತಿ ಸಧ್ಯ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಆತಂಕದಲ್ಲಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿದೆ. ಪ್ರಕೃತಿಯ ಜೊತೆಗಿನ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಅವೈಜ್ಞಾನಿಕ ನಡವಳಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಹಸಿರಿನ‌ ಪ್ರದೇಶವೆಲ್ಲವೂ ಬರಡು ಪ್ರದೇಶವಾಗುತ್ತಿವೆ.

ಕಾಲ ಮತ್ತು ಋತುಗಳ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪ ಪ್ರಮಾಣದ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳ ಜೊತೆಗೆ ನಾವು ಪ್ರಾಕೃತಿಕವಾದ ಅದೆಷ್ಟೊ ವೈಪರೀತ್ಯಗಳನ್ನು ಕಾಣುವಂಥಾಗಿದೆ. ಜಗತ್ತಿನಾದ್ಯಂತ ತಾಪಮಾನ ಏರಿಕೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಧ್ರುವ ಪ್ರದೇಶಗಳ ನೀರ್ಗಲ್ಲುಗಳು ಅಪಾಯದ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಕರಗುತ್ತಿವೆ ಮತ್ತು ಅದರಿಂದಾಗಿ ಸಾಗರಗಳ ನೀರಿನ ಮಟ್ಟ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದೆ. ಜಲಚರಗಳು ಅಳಿವಿನಂಚಿನ ಮಿತಿ ಮೀರುತ್ತಿವೆ. ಇನ್ನು ಭೂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಮಳೆಯ ಪ್ರಮಾಣ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುವಿಕೆ ಅಥವಾ ಕೊರತೆ,  ಜಲಮೂಲಗಳ ಬತ್ತುವಿಕೆ, ಅಂತರ್ಜಲ ಕುಸಿತ ಮುಂತಾದ ಅದೆಷ್ಟೊ ಅನಾಹುತಗಳನ್ನು ಕಣ್ಣಾರೆ ಕಾಣುವಂಥಾಗಿದೆ.

ಕಳೆದ ಫೆಬ್ರವರಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರ ಪರಿಸರ ಸಚಿವ ಡಾ.ಹರ್ಷವರ್ಧನರವರು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿದ India State of Forest Report 2017 ರಲ್ಲಿ ಅತಿಹೆಚ್ಚು  ಕಾಡುಗಳ ಭೌಗೋಳಿಕ ಪ್ರದೇಶ ಹೊಂದಿರುವ ಮೊದಲ‌ ಹತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತವೂ ಕೂಡ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದೆ. ಇದು ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ನೋಡಿದರೆ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಸಂಗತಿಯೆ. ಕಳೆದ 2015 ರ ಇದೆ ವರದಿಯ ಅನುಸಾರ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಶೇ 24.16 ರಷ್ಟಿದ್ದ ಅರಣ್ಯ ಪ್ರದೇಶ 2017 ರ ವರದಿಯಲ್ಲಿ ಶೇ 24.39 ರ ಅಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚಳವನ್ನು ದಾಖಲಿಸಿದೆಯಾದರೂ ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ  ಒಂದು ರಾಷ್ಟ್ರದ ಬಯಲು ಪ್ರದೇಶದ ಶೇ 33 ರಷ್ಟು ಮತ್ತು ಪರ್ವತ ಪ್ರದೇಶದ ಶೇ 66 ರಷ್ಟು ಅರಣ್ಯ ಪ್ರದೇಶವಿರಬೇಕು ಎನ್ನುವ  ಮಾನದಂಡದ ಅಭಿಪ್ರಾಯದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೆ ಭಾರತ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಹಿನ್ನೆಡೆಯನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಬಹುಶಃ ಅರಣ್ಯ ಪ್ರದೇಶಗಳು ಬರಡು ಭೂಮಿಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆಂದಿಗಿಂತ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ವಹಿಸಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ನಮಗಿದೆ ಎಂದು ನನಗನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಸರ್ಕಾರ ಅಥವಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇದನ್ನು ಸಮರ್ಪಕ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ಎಲ್ಲ ಸತ್ಯವನ್ನು ಮನಗಾಣುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರತಿ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನ್ನ ಪಾಲಿನ ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡುವಂತ ಮನೋ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಗತಿಯಾಗಬೇಕಿದೆ.


ನನ್ನ ಆಶಾಭಾವನೆ ಏನೆಂದರೆ, ಇಂತಹ ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ
ನಾವು ಸಧ್ಯದ ಯುವಜನತೆಯ ಮೇಲೆ ನಂಬಿಕೆ ಇರಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ. ತಮ್ಮಗಳ ಭಾವನೆ ಮತ್ತು ಕೆಲಸದ ವೈಖರಿಯನ್ನು ಅದೆಷ್ಟೊ ಯುವಕರು ಇಂದು ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೊ ಪರಿಸರ ಶಿಬಿರಗಳನ್ನು ಮಾಡುವೆವು ಎಂದಾಗ ನಿಗಧಿತ ಸಂಖ್ಯೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಯುವಕ-ಯುವತಿಯರು ನಮ್ಮ "ಕ್ರಿಯಾ"ದ ಜೊತೆ ಸೇರುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ವಿಷಯ ಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾರೆ, ನಮ್ಮೊಡನೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಈ ರೀತಿಯ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳ ಮಾಹಿತಿ ಪಡೆದು ತಾವು ಮತ್ತೆ ಹಾಜರಾಗಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಮಂದಿ ಸಮಾನ ಮನಸ್ಕರನ್ನು  ಕರೆತಂದು ಅವರನ್ನೂ ತೊಡಗಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆ ಎಲ್ಲರೂ ಅಪರಿಮಿತವಾದ ಪರಿಸರ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿ ಅದನ್ನು ಕಾರ್ಯರೂಪದಲ್ಲಿ ರೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತೊಂದು ಸಂತೋಷ ಎಂದರೆ ಇಂತಹ ನಮ್ಮ ಶಿಬಿರಗಳಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಕರು, ಹಿರಿಯರು, ಗೃಹಿಣಿಯರು ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಅದಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಾವು ತೃಪ್ತಿ ಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳದೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಮತ್ತಷ್ಟು ಯುವಜನತೆಗೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪರಿಸರ ರಕ್ಷಣೆಯ ದೀಕ್ಷೆ ನೀಡಿ ಅವರನ್ನು ಬಯಲಿಗೆ ಬಿಡುವ ಜೊತೆಗೆ ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ಪರಿಸರ ರಕ್ಷಣೆಯ ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳು ಅಗತ್ಯವಿದೆ.

                                                -ಪ್ರಸನ್ನಕುಮಾರ್ ಕೆರಗೋಡು

 "ಮುಟ್ಟಿನ ಕಪ್, ಮಹಿಳಾ ಆರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಪರಿಸರ ಸಂರಕ್ಷಣೆ" ಪರಿಸರ ದಿನದ ಪ್ರಯುಕ್ತ ಈ ಬಾರಿ ಕ್ರಿಯಾ ವತಿಯಿಂದ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ನೆಲೆಯಿಂದ ವಿಭಿನ್ನ ಪರಿಸರ ಚಟು...